การเล่นเป็นเครื่องมือที่จะทำให้เด็กเผชิญหน้ากับความกลัวเเละเข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เพราะระหว่างเล่น เขาสามารถเป็นคนออกแบบ ควบคุมเเละกำหนดวิธีการเล่นได้ด้วยตัวเองตามจินตนาการ
ในช่วงการเเพร่ระบาดของโควิด-19 รอบใหม่ในประเทศไทย พ่อเเม่หลายคนเสียเงินไปกับของเล่นให้ลูกมากมายจนไม่อยากนับ เช่น ตุ๊กตา รถเเข่ง เครื่องเล่นทำอาหาร เเละบ้านตุ๊กตา จนต้องเสียสละมุมหนึ่งของบ้านเป็นมุมของเล่นสำหรับลูก
คือที่มาของไอเดียเช่าของเล่นจาก เเปลนทอยส์ (Plantoys) บริษัทของเล่นไม้เเบรนด์คนไทยที่ส่งต่อความสุขให้กับเด็กๆ ทั่วโลกมานานกว่า 40 ปี ที่ตัดสินใจให้เช่าของเล่นเพื่อขยายประสบการณ์การเล่น เเละทำให้ของเล่นเข้าถึงคนทุกกลุ่ม
คุยกับ โกสินทร์ วิระพรสวรรค์ กรรมการผู้จัดการเเปลนทอยส์ ในวันที่บ้านเต็มไปด้วยของเล่น เเต่พ่อเเม่ไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่นกับลูกอย่างไร
ของเล่นที่ต่อยอดการเล่น
โกสินทร์อธิบายว่า เเปลนทอยส์ออกเเบบของเล่นโดยเชื่อว่า ถ้าได้เล่นผ่านการสัมผัสเเละมีประสบการณ์ตรงจะส่งเสริมพัฒนาการตามวัย เเละของเล่นคือหนึ่งในตัวช่วยนั้น
“เราใช้เรื่องพัฒนาการของเด็กทั้ง 4 ด้านมาเป็นตัวตั้งในการทำของเล่น คือ พัฒนาการด้านร่างกาย สังคม อารมณ์เเละสติปัญญา เช่น เด็กแรกเกิด ใช้นิ้วไม่เป็น ต้องใช้อุ้งมือ เราต้องดีไซน์ของเล่นที่จะทำให้เด็กจับเพื่อใช้อุ้งมือ ด้วยการพัฒนาของเล่นในแต่ละช่วงวัย เราก็จะมาคิดต่อว่าต้องออกแบบของเล่นยังไงให้เหมาะสมกับพัฒนาการนั้นๆ”
ช่วงโควิด-19 หลายบ้านมีภูเขาของเล่นเเต่ไม่รู้จะเริ่มเล่นกับลูกอย่างไร โกสินทร์เล่าว่า ในฐานะของผู้พัฒนาของเล่น จึงเลือกออกเเบบของเล่นที่ช่วยต่อยอดการเล่นในบ้านได้
“เราจะใส่ how to play เข้าไปในของเล่นด้วย เช่น มีพัซเซิล (puzzle) หนึ่งตัว ให้จับคู่ปูก็ไปอยู่ในช่องปู ปลาก็ไปอยู่ในช่องปลา แต่เราพยายามออกแบบของเล่นปู ของเล่นปลา ให้พ่อแม่สามารถเอาไปเล่านิทานประกอบให้ลูกฟังได้ด้วย เป็นกิมมิคง่ายๆ ให้พ่อแม่เอาของเล่นไปประกอบเพลงต่อได้
“ยกตัวอย่าง เกมรังผึ้งสีต่างๆ เราออกเเบบโดยมีเป้าหมายว่า อยากให้เด็กฝึกกล้ามเนื้อมัดเล็ก หัดคีบผึ้งสีต่างๆ ลงลัง เเต่ความจริงเเล้วสามารถต่อยอดได้เช่น เอารังผึ้งมาวางเป็นตึก ทำให้ลูกจะได้เเค่เรื่องการจับคู่สี เเต่ช่วยสร้างสมาธิเเละฝึกการวางเเผน หรือถ้าเอารังผึ้งคว่ำ เอาตัวผึ้งซ่อนไว้ข้างใน สลับไปสลับมา ก็สามารถเล่นเรื่องความจำได้”
ของเล่น x อะไรก็ได้ ขยายเรื่องราวรอบตัว
บ้านตุ๊กตากับตุ๊กตา รถเเข่งกับพื้นเรียบ เเละของเล่นที่เล่นไม่กี่ครั้งก็เบื่อเเล้ว
โกสินทร์เล่าว่า พ่อเเม่หลายคนอาจจะหมดไอเดียกับการใช้ของเล่น เเต่เราสามารถนำของเล่นมาประกอบการเล่านิทาน เล่าเรื่อง หรือเล่นกับสิ่งรอบตัว เพื่อสร้างจินตนาการให้กับเด็กๆ
“สมมุติเล่นของเล่นคนเดียวเล่นก็จบ แต่ถ้ามีหนังสือนิทานควบคู่กันไป อย่างเช่น หนังสือนิทานเกี่ยวกับสายรุ้งก็อาจจะมีของเล่นที่มันเป็นแบบสายรุ้งออกไป หรือของเล่นจระเข้ก็อาจจะมีหนังสือนิทานที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับจระเข้ เพื่อมาเป็นตัวเสริมให้การเล่าเรื่องสนุกมากขึ้น
“เราเข้าใจว่าพ่อเเม่อาจจะคิดไม่ออกว่า จะต่อยอดจากของเล่นหรือเรื่องราวจากนิทานยังไง เพราะไม่ใช่แค่การเล่านิทานอย่างเดียว แต่เเปลนทอยส์พยายามที่จะต่อยอดไอเดียเเละวิธีการที่จะเล่น หรืออาจจะเอาอุปกรณ์อื่นๆ ที่มีอยู่ในบ้านมาแล้วก็ได้มาเล่นเสริมกัน”
เชื่อว่า หลายบ้านคงมีของเล่นเเละอุปกรณ์เสริมรอบตัว อาจจะลองจับคู่เเต่งเรื่องราวไปพร้อมกับลูก บางครั้งเรื่องราวที่ไร้การคาดเดาตามจินตนาการน่าจะทำให้ทุกคนพบกับประสบการณ์ใหม่ที่น่าสนใจกว่าเรื่องเล่าในชีวิตประจำวันเสียอีก
